Protestanci na Śląsku Cieszyńskim spotykali się z prześladowaniami ze strony katolickich cesarzy z dynastii Habsburgów w drugiej połowie XVI wieku. Między 21 marca a 18 kwietnia 1654 roku odebrano im 50 świątyń w księstwie. Dokonali tego specjalni cesarscy komisarze ze wsparciem oddziału 50 dragonów. W tych dniach prawdopodobnie nie dotarli oni jedynie do zagubionej wśród gór – Wisły. Dlatego tutejsi ewangelicy mogli jeszcze przez pewien czas cieszyć się własną, drewnianą świątynią. Ten skromny kościółek został im jednak odebrany pod koniec XVII wieku. Od tej pory wyznawcy protestantyzmu musieli szukać odludnych miejsc by odprawiać zakazane nabożeństwa. Znajdowali je w leśnych ostępach Beskidu Śląskiego. W okolicach Wisły uświęcone modlitwami zostały na pewno głazy na Malinowskiej Skale oraz na zboczu góry Bukowej (713 m n.p.m.). Kamień ewangelików na Bukowej został umieszczony na niewielkiej polanie. Obecnie otoczony jest amfiteatralnie ławkami. O tym, że służył celom liturgicznym, świadczą wyżłobione na nim symbole krzyża i kielicha. Ostatnie, nabożeństwo w czasach prześladowań, zostało przy nim odprawione w 1782 roku i było dziękczynieniem za wydany rok wcześniej patent tolerancyjny cesarza Józefa II, umożliwiający budowę własnego kościoła. Co roku, w ostatnią niedzielę sierpnia, tutejsi ewangelicy spotykają się przy kamieniu na Bukowej by odprawić uroczystą liturgię.
Wisła, zbocze góry Bukowej
